Kičma je koštana struktura sačinjena od 33 naslagana pršljena, prostire se od baze lobanje do karlice, koja štiti kičmenu moždinu i pridržava glavu i trup. Delovi kičme su vratni, grudni, lumbalni i sakralni. Kičma ima svoje četiri fiziološke krivine: lordotičnu krivinu vrata, kifotičnu krivinu grudnog dela, lordotičnu krivinu lumbalnog dela i kifotičnu krivinu sakralnog (krsnog) dela. Ove krivine postoje radi ravnomernog raspoređivanja pritiska na kičmeni stub. Kičmeni stub je osovniski deo lokomotornog sistema i predstavlja čvrst i istovremeno elastičan nosač trupa. Između pršljenova nalazi se diskus koji amortizuje pritisak koji kičmeni pršljenovi trpe. Svaki pršljen ima, iza svog tela, centralnu šupljinu koja se naziva kičmeni kanal. Ovaj kanal okružuje kičmenu moždinu, od koje se šalju korenovi perifernih nerava koji inervišu sve organe u telu.

Iz razloga što kičma nije prilagođena današnjem modernom i sedentarnom načinu života često se dešavaju patološke promene na kičmenom stubu. Najučestaliji deformiteti koji nastaju u ranom periodu života, ali neretko i kasnije su kifoza, lordoza i skolioza kičme. Postoje različite varijacije ovih poremećaja koji uključuju kombinaciju prethodno navedenih kao i uvrtanje pršljenova i pomeranje diskusa iz međupršljenskog prostora, ali o tome će biti govora u drugim tekstovima.

Kifoza je deformitet kičmenog stuba koji se javlja u cervikalnom (vratnom), torakalnom ( grudnom) i sakralnom (krsnom) delu u sagitalnoj ravni sa konveksitetom u nazad. Uzroci koji dovode do grudne (koja je najčešća) su mnogobrojni, a osnovni je smanjena snaga mišića leđa kao i skraćenost prednjih ramenih i grudnih mišića. Kod osobe koja ima kifozu ramena su nagnuta u napred dok se na leđima pojavljuje “grba“. Normalna zakrivljenost krivine u grudnom delu kičme je od 20° do 40° po Cobbu. Razlikujemo funkcionalni i strukturalni oblik kifoze. Funkcionalni oblik karakteriše disbalans snage grudnih i leđnih mišića u torakalnom delu gde su grudni mišići snažniji i samim tim skraćeniji te “vuku“ ramena u napred, dok kod strukturalnog imamo promene i na kičmenim pršljenovima (okoštavanje, kalcifikacija…) Kod funkcionalnog poremećaja moguće je vežbanjem vratiti kičmi fiziološki normalne granice zakrivljenosti, dok kod strukturalnog poremećaja vežbe mogu zaustaviti progresiju zakrivljenosti. Kod ozbiljnijih oblika kifoze dolazi do pojačanog bola u grudnom delu i nastaju problemi sa disanjem, varenjem, kardiovaskularnim sistemom i nervnim degeneracijama što može izazvati skraćenje životnog veka. Kao kompenzacija kifotičnog lošeg držanja javlja se izražena lordoza lumbalnog i vratnog dela kičme.

Lordoza je fiziološka krivina kičmenog stuba koja se izdubljuje prema napred. Kod osoba koje imaju izraženu lordotični krivinu imamo disbalans snage mišića lumblanog dela leđa i mišića stomaka. Globalno postoji slabost trbušnog zida što dovodi do toga da se karlica pomeri u napred gledano u sagitalnoj ravni i sa poremećajem karlice dolazi do povećanja krivine u lumbalnom delu kičme. Kao i kod izražene kifotične krivine postoji funkcionalni i strukturalni poremećaj kičme. Kod strukturalnog poremećaja vežbanjem se može zaustaviti napredovanje promena pršljena koji mogu izgubiti masu, dok kod funkcionalnog poremećaja, specifičnim vežbama koje jačaju trbušne mišiće dok istovremeno relaksiraju mišiće donjeg dela leđa može doći do vraćanja kičme u fiziološki normalan stepen zakrivljenja. Kod ovakvog poremećaja često dolazi do problema sa opstipacijom (nemogućnosti pražnjenja creva), bola u lumbalnom delu kičme kao i bola u nogama, poremećaja rada bubrega kao i rada jajnika kod žena i rada prostate kod muškaraca.

Skolioza je patološka krivina kičme. Skolioza je lateralno krivljenje i rotacija serije pršljenova iz srednje anatomske pozicije normalne osovine kičmenog stuba. Tokom razvijanja skolioze dolazi do strukturnih promena na pršljenovima ali i niz deformiteta na rebrima i karlici. Funkcionalna skoliioza se može sresti u različitim stanjima. Mogu nastati zbog lošeg držanja tela ili biti posledica prilagođavanja drugim organskim angulacionim oboljenjima (skraćeni ekstremiteti i nakrivljenost karlice). To nisu preteče strukturalnih skolioza i za razliku od strukturnih kod njih se ne nalaze klinasti deformiteti pršljenova a kičmeni stub formira samo jednu krivinu u obliku latiničnog slova “C“. Strukturalna skolioza nosi suprotne karakteristi od funkcionalne i daleko je kompleksnija za razumevanje i često se reguliše operacionim postupkom. Postoje totalna, parcijalna i kompenzatorna skolioza. Kod totalne, gledano od pozadi, cela kičma je iskrivljena u jednu stranu. Parcijalna je slična kao totalna, ali se zakrivljenje javlja u vratnom, grudnom ili lumbalnom delu kičme.

Kompenzatorna skolioza nastaje kao posledica kompenzovanja već nastale skolioze u jednom delu kičme gde se drugi deo kičme krivi u suprotnu stranu poprimajući oblik latiničnog slova “S“. Vežbanjem u ranom životnom dobu se često može prevenirati nastanak skolioze, dok se u kasnijem životnom dobu može usporiti ili potpuno zaustaviti progresija.
Pored ovih deformiteta postoje i drugi (ravna leđa, okrugla leđa, ravna lordotična krivina vrata ili lumbalnog dela i dr.) koji se ređe javljaju, ali o njima će biti više reči kasnije.